زندگی نامه محسن بنگر

محسن بنگرزاده ۱۵ تیر ماه ۱۳۵۸ در شهرستان نور در روستای حسین آباد شهر رویان به دنیا آمد وی بازیکن فعلی پرسپولیس و تیم ملی ایران است، بنگر سابقه بازی در تیم های شموشک نوشهر، نساجی مازندران،سپاهانرا دارد وی اکنون ۱۳بازی ملی در کارنامه خود دارد .

افتخارات

باشگاهی

لیگ برتر

۱- قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایرات ۹۰-۸۹ به همراه تیم سپاهان

۲-قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایرات ۸۹-۸۸ به همراه تیم سپاهان

۳-نایب قهر مانی در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۷-۸۶ به همراه تیم سپاهان

جام حذفی

۱-قهرمانی در جام حذفی ۸۵-۸۴ به همراه تیم سپاهان

۲-قهرمانی در جام حذفی ۸۶-۸۵ به همراه تیم سپاهان

لیگ قهرمانی آسیا

۱-نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۰۷ به همراه تیم سپاهان

ملی

۱-قهرمانی در مسابقات فوتبال غرب آسیا در سال ۲۰۰۸ به همراه تیم ملی ایران

شایان ذکر است: محسن بنگر رسما با قرارد اد یکساله به تیم ارتش سرخ پایتخت پرسپولیس تهران پیوست

اگر همه آنهایی که وارد مستطیل سبز شدند و یک توپ شد تمام عشق و زندگی شان از علاقه به خاطر کشیده شدن به این وادی به عنوان یک فاکتور اصلی و اساسی نام می برند اما محسن بنگر نمی تواند از این فاکتور صحبت کند. اگرچه او هم به فوتبال علاقه داشت اما می توان گفت که سرنوشت و تقدیر مهمترین تاثیر را در زندگی فوتبالی او داشتند. محسن بنگر فوتبالش را از تیم سوپاپ سازی رویان شروع کرد. البته در آن زمان او بیشتر از این که یک فوتبالیست باشد یک والیبالیست بود و به طبع افراد خانواده که همه والیبال را به صورت حرفه ای بازی می کردند وارد این رشته شده بود و در کنارش نیز دستی بر آتش فوتبال داشت.

برای بازیکن جوان تیم سوپاپ سازی، فوتبال بیشتر جنبه یک تفریح و سرگرمی در کنار والیبال را داشت تا روز بازی مقابل شموشک. تیم سوپاپ سازی مازندران قرار بود با امیدهای شموشک بازی کند و برای این بازی حساس یک بازیکن کم داشت تا دست سرنوشت محسن بنگر را به داخل بازی بکشاند. همان یک بازی کافی بود تا یک عمر سرنوشت او رقم بخورد. سرمربی شموشک که از فیزیک او بسیار خوشش آمده بود از او خواست تا مدارکش را بیاورد و برای شموشک بازی کند و فوتبال او از همین جا شکلی جدی تر به خود گرفت. بعد از دو سال حضور در تیم امیدهای شموشک محسن برای گذراندن دوران سربازی اش راهی فجر گرگان شد و دو سال را هم در آنجا گذراند و مجددا به نوشهر بازگشت.

محسن بنگر که بر حسب اتفاق پایش به فوتبال باز شده بود بعد از پایان خدمت سربازی احساس کرد که تمایل چندانی به فوتبال بازی کردن ندارد. « از ابتدا هم فوتبال چندان برایم جذابیت نداشت و بعد از این که از سربازی برگشتم چندان دوست نداشتم به بازی کردن ادامه بدهم.» اما مثل اینکه فوتبال با سرنوشت او گره خورده بود و به این راحتی ها قصد رها کردنش رانداشت. اصرارهای مختار بابایی، سرمربی شموشک که اعتقاد داشت قد و قواره او برای فوتبال بسیار مناسب است باعث شد تا او از تصمیمش منصرف شود.

در حالیکه یک سال از قرارداد او با شموشکی ها باقی مانده بود سردار آجورلو که بازی های او را دیده بود قصد داشت او را به پاس تهران بیاورد. ورود به تهران و بازی کردن در تیمی مانند پاس می توانست اتفاقات خوبی را برای بنگر جوان رقم بزند و جذابیت های بازی در تیمی بزرگتر می توانست علاقه او به این رشته ورزشی را فزونی ببخشد. با پیشنهاد سردارآجورلو انگیزه های زیادی برای محسن بوجود آمد. او به تهران آمد و بعد از مذاکراتی که با سردارانجام داد یک قرارداد داخلی هم امضا کرد اما باشگاه شموشک حاضر به صدور رضایت نامه نشد تا همه چیز از اول آغاز شود.

یکسال دیگر حضور در نوشهر و بعد از آن سفری به اصفهان که این سفر تا کنون ادامه یافته است. بنگر در زمان فرهاد کاظمی پیراهن سپاهان را بر تن کرد و و بعد از او با مربیانی مانند استانکو، ناصر پورمهدی، تاوارز، ويه را و حسین چرخابی کار کرد و از سپاهان به تیم ملی هم راه پیدا کرد.

مهمترین اتفاقی که او به عنوان برجسته ترین خاطره ورزشی اش از آن نام می برد به بازی تیم های پرسپولیس و شموشک بازمی گردد. همان دیداری که قسمتی از ورزشگاه ساری فروریخت و تعدادی از خبرنگاران آسیب دیدند و یکی،دو کشته نیز به جاي ماند. بنگر درمورد آن اتفاق می گوید:« در آن بازی من دقیقا در جایی نشسته بودم که روبروی قسمت فروریخته بودم و تمام صحنه را از ابتدا تا انتها دیدم و هنوز هم آن روز را از خاطر نبرده ام و اتفاقاتش در ذهنم باقی مانده و فکر نمی کنم بتوانم تا پایان عمرم آن روز را فراموش کنم.»